دعاى امام سجاد علیه السلام در ناتوانی از شکر خدا

آموزه‌های دعای سی و هفتم صحیفه سجادیه

• بنده هرچه در فرمانبرداری از خداوند کوشش کند، به سرانجامی نمی‌رسد و به آن مرتبه از طاعت که خدا به سبب فضل و احسانش سزاوار آن است، دست نمی‌یابد.
• شاکرترین بندگان خدا از سپاس او و عابدترین آنان از عبادت الهی فرو مانده‌اند.
• هیچ‌کس شایستگی این را ندارد که خدا او را بیامرزد، بلکه خداوند از سر احسانش بندگان را می‌بخشد.
• خداوند در ازای کار اندک بندگان، جزای فراوان می‌بخشد و در برابر طاعت ناچیز، پاداش می‌دهد.
• خداوند پاداش بندگان را فراهم کرده، پیش از آنکه او را اطاعت کنند.
• همه معترف‌اند اگر خدا کسی را عقوبت کند، بر او ستم نکرده است.
• شگفت آن است که خدا از بنده‌اش که روزی الهی را خورده و بر اطاعت توانا شده، بهایی طلب نکرده است.
• خدا در عقوبت معصیتکار شتاب نمی‌کند، تا فرد از معصیتش دست بکشد.